सत्तापिपासु औरंगजेब

30 ऑगस्ट 1659

_” अपनोके ताबुतो से होकर अपने तख्त पर जाना पडता है !!

” असाच एक इतिहास आहे तो क्रुकर्माची सिमा लांगलेल्या राज्यरोहणाची , जिथे तख्तावर बसणारा बादशहा आपल्याच बाप , भाऊ आणि मुलांच्या किंकाळ्या च्या आवाजास मंगलस्वर समजून तख्तावर बसला होता..

म्हणजेच बादशहा औरंगजेब..

पण ज्या तख्तावर हा औरंगजेब बसला होता त्या तख्ताचा खरा वारसदार मात्र कोणी और होता , ज्याचं नाव होते दारा शिकोह , बादशहा शहाजहान चा सर्वात मोठा आणि लाडका मुलगा..

हा शहाजहान चा एवढा लाडाचा आणि जवळचा होता की इतर मुलांना दुरवर पाठवणारा शहाजहान ने दारा ला मात्र कधीच आपल्या पासून दुर जाऊ दिले नाही !!

आपल्या तख्ताच्या बाजूला एक सोन्याचे आसन खास करून दारा साठी बनवून घेतले..

मुळात दारा होताही तसाच , सुसंस्कृत, अभ्यासू ,सर्वांचा आदर करणारा आणि आपल्या वडिलांच्या शब्दापुढे न जाणारा !! इतर धर्माबद्दल आदर ठेवणारा दारा जेवढा बापाचा तेवढाच रयतेच्या ही आवडीचा होता !पण हा दारा त्याच्या भावांच्या नजरेत मात्र खूप खुपायाचा !!

आणि शहाजहान च्या म्हातारपणी नेमके हाच दाराचा राग घेऊन शाहशुजा , मुराद आणि औरंगजेब हे खासे दाराच्या विरोधात उभे राहिले..!एखाद्या व्यक्ती ची जेव्हा वाईट वेळ येते तेव्हा सर्वात अगोदर साथ सोडून जाणारे आपलेच असतात आणि हा प्रत्यय दाराच्या इतिहास मध्ये जवळुन बघायला मिळतो..

पेटलेल्या नेत्यांच्या भक्तीच्या यज्ञकुंडात आहुती राष्ट्राचीच जाऊ नये

मुळातच कपटी आणि महत्वकांक्षी असलेल्या औरंगजेबाने

” तुम्हीच खरे बादशहा !! “

म्हणून मुर्खात काढून आपल्या मधातील एक एक भावांचा काटा काढून आग्र्याला खासा आपल्या बापाला कैदेत टाकले..

” खुदा ने मुझे अपने गुनाहो की सजा दी है !! पर या खुदा मेरे दारा की हिपाजत करना !! “

असे म्हणत शहाजहान च्या नजरा बाहेर चलत असलेल्या रक्तरंजित राजकारणावर टिपलेल्या होत्या !! आपल्या लहान मुलाच्या हातुन आपल्या भावाला निशस्त्र करवून त्याच्या खोज्याचा मुडदा पाडून आपल्या विरोधात उभे असलेल्या प्रत्येक जणाची आणि ज्यांच्या द्वारे कत्तल केली

त्यांची सुद्धा कत्तल करून सत्तेसाठी रक्तपिपासु झालेल्या औरंगजेबाची नजर ही आता कैदेत येणाऱ्या दारा शिकोह कडे होती..

आणि हाल हाल सोसत असलेला दारा ज्याने ” आपल्या बापाला कष्ट होऊ नये म्हणून भरलेल्या डोळ्याने स्वतः साठी योद्धा पण मागितले हा रजपूत बुंदेला, मुघल, आदिलशाही आणि किती तरी कपटी मनसुब्यांना रचून कैदेत आला ,त्याची एक जॉर्जीयन बायको आपल्या जनानखाना मध्ये टाकलेल्या औरंगजेब चे आदेश सुटले आणि दारा ची छत्र नसलेल्या हत्ती त धिंड काढली !!

पण त्या धिंड मध्ये सुद्धा आपल्या उदारतेचे दर्शन देत दाराने आपल्या अंगावरील शेवटची शाल एका भिकारी चे अंग झाकण्यासाठी फेकून दिली !! पण अश्या या सहिष्णू दारा ला कैदेत टाकून औरंगजेब ने आपला शेवटचा आदेश सोडला…

दाराला शेवटची शिजवलेली दाळही खाऊ न देता बाहेर ओढले…आपल्या मुलाला बिलगून रडलेला दारा खेचून बाहेर काढल्या गेला आणि चर्र चर्र करत

” काफर रफ्त ए जहन्नुम..”

म्हणुन दाराचे मस्तक छाटले कारण दारा हा काही प्रमाणात हिंदू च्या पुराण वेदा कडे वळला होता ,तो मुर्ती वर श्रद्धा ठेवत म्हणून हा मूर्तिपूजक म्हणजे च काफर आहे असे औरंगजेब म्हणत !!

दाराचे मस्तक छाटुन औरंगजेब पुढे आणले आणि प्रकाशाचा उजेडात भावाच्या मस्तक वर तीन वेळा ठोठाऊन त्या वर किमांश चढवून “भावाचेच मुंडके आहे न ? याची सत्यता बघून औरंगजेब ने ते मुंडके दफन करण्यासाठी पाठवून दिले !! आणि अशा प्रकारे या शहजादा आणि मुघल सल्तनत च्या खर्या वारसाचा अंत झाला !!

रस्ते, शोषखड्डे, बसस्टॉप बांधणे विकास नाही. रोजगार द्या. – बेधुंदकार गोविंद पोलाड

अश्या रक्ताने माखलेल्या तख्तावर बसलेल्या औरंगजेबला त्याची खरी जागा दाखवली ती मराठ्यांनीच !! आपल्या सत्तेसाठी हपापलेल्या या बादशहा ची रक्तपिपासु तहान तशीच ठेवून त्या औरंगजेब ला शेवटी मराठ्यांनी आपल्या शौर्याचे पाणी पाजले !!

मराठ्यांच्या शौर्याने आणि औरंगजेब च्या फजिती ने कुठे तरी खुश झालेल्या त्या दाराची रुह सुद्धा हसून बोलली असेल !!

खुन से सजाया रास्ता खुन से ही लतपत होता है भाईजान !! हम तो एक घाव मे ही मर गये !! पर तुम देखो , तुम्हारी हालत देखो !! की मराठे तुम्हे रोज मारते है !!