आज आपल्या सर्वांनाच नक्कीच जाणून घेयला आवडेल अशा सक्षम नेतृत्वाबद्दल म्हणजेच आबासाहेब रघुनाथराव चव्हाण.
यांचा जन्म 10 जून 1943 रोजी पानगाव या गावी झाला, आत्ताचा लातूर जिल्हा आणि रेणापूर तालुक्यातील हे गाव. परंतु अगोदर रेणापूर तालुक्यातील हे गाव अंबाजोगाई तालुक्याला जोडलेले होते.
त्यांचा जन्म हा स्वातंत्र्य पूर्व काळात 1943 साली झालेला. तेव्हा त्यांचे वडिल रघुनाथराव चव्हाण यांच्या कडून समाजसेवेच बाळकडू मिळाल.
चव्हाण घराणं हे पूर्वी पासून पाटिल घराणं असल्यामुळे त्यांना जनतेच्या प्रश्नाशी थेट संबंध येऊ लागला रोज बैठकीत होणारा सामान्य जनतेच्या प्रश्नाचा न्याय निवडा पाहून समजून त्यांनी स्वतःला यामध्ये झोकून देऊन काम करायला सुरवात केली.
आबासाहेब चव्हाण यांना जनतेच मिळणार प्रेम पाहून वडील रघुनाथ चव्हाण यांनी सक्रिय राजकारनात काम करण्याची मुभा दिली. तेथील जनतेत ते पूर्णपणे एकरूप झाले होते. माय माउली जनता त्यांना प्रेमाने मालक म्हणून संबोधित होती.
त्यांची नाळ जमिनीशी जोडलेली होती आणि आजही आहे, एवढ्या मोठ्या पाटिल घराण्यातील आपण आहेत याचा त्यांनी कधीच गर्व केला नाही उलट स्वाभिमानाने लोकांसाठी काम करायला सुरवात केली.
त्यांच्या राजकारनाची सुरवात हि गावच्या ग्रामपंचायती पासून झाली, सन. 1973 साली त्यांनी पहिली निवडणूक पानगाव ग्रामपंचायत लढवली, आणि त्यांचा पानगाव ग्रामविकास पॅनेल चे सर्वच उमेदवार विजयी झाले.
आणि आबासाहेब चव्हाण वय वर्ष 30 असताना गावचे सरपंच झाले. तो त्यांच्या कपाळी लागलेला पहिला गुलाल. विजयानंतर कोणत्याही भ्रमात न जाता त्यांनी लोकांसाठी काम केली आणि जणमाणसात त्यांची प्रतिमा सर्वोत्तम नेता, प्रशासक अशी निर्माण झाली.
त्यांनी सलग 1973 ते 1983 असे 10 वर्ष पानगावचे सरपंच पद सांभाळून, प्रशासन आणि जनतेत चांगलीच पकड निर्माण केली. त्यांनी केलेल्या कामामुळे ते घराघरात पोहचले.
लोकांच मिळणार प्रेम आणि अंगी असणारी काम करण्याची क्षमता याच्या जोरावर त्यावेळी त्यांनी राज्याच्या राजकारणात सक्रिय होण्याचा निर्णय घेतला आणि त्यात त्यांना जनतेच्या प्रेमामुळे यश देखील मिळाले.
1983 साली देशाचे नेते, मा. खा. शरदचंद्र जी पवार साहेब यांच्या नेतृत्वावर विश्वास ठेवत सामाजवादी काँग्रेस पक्षात प्रवेश केला आणि तत्कालीन बीड जिल्हा परिषद निवडणुकीत पानगाव गटातुण 1800 मतानी विजयी झाले.
पुर्वी पंचायत समितीच्या सभापतीपदाची निवड जिल्हा परिषद सदस्यांमधुण केली जात अंबाजोगाई पंचायत समितीच्या सभापती पदासाठी त्यावेळी आबासाहेब चव्हाण यांना 17 मते तर गोपीनाथराव मुंडे साहेब यांना 9 मते मिळाली, 8 मतांच्या चांगल्या फरकाने आबासाहेब चव्हाण सभापती पदी निवडुण आले मिळालेला विजय खूप मौल्यवान ठरला.
त्यांची पंचायत समिती सभापती पदी निवड झाली, 5 वर्ष सभापती पद भूषवत असताना जनतेचा असणारा संपर्क तुटला नाही. तो अधिक प्रमाणात वाढ ला त्यांनी आणखी जोमाने जनतेत मिसळून लोकांची काम केली आपली लोकांशी असलेली नाळ कधीच तुटू दिली नाही.
पृ‌त्येक गावांमध्ये शाळा, पाणी पुरवठा योजना विहीर , वैयक्तिक विहीर शक्य तिथे आरोग्य केंद्र या योजना छोटे तलाव आशा अनेक योजना राबविल्या. 5 वर्ष्याच्या काळात त्यांच्या राजकीय ताकदीची चुनुक राज्याच्या नेतृत्वापर्यत गेली होती सर्वच पक्षांना त्यांची जणमाणसात असलेली ताकद समजली होती.
खा. शरदचंद्रजी पवार साहेबांनी आपला सामाजिक काँग्रेस पक्ष परत राष्ट्रीय काँग्रेस मध्ये विलीन केला. त्या काळात आबासाहेब चव्हाण यांनी 10 वर्ष पानगाव ग्रामपंचायत सरपंच आणि 5 वर्ष पंचायत समिती सभापती पद भूषवल होत.
आबासाहेब चव्हाण यांचा वाढता जणसंपर्क आणि मिळणाऱ्या जनतेच्या प्रेमामुळे खूप जनाच्या पोटात गोळा यायला लागला. पंचायत समिती सभापती निवडीत झालेला पराभव गोपीनाथराव मुंडे यांना खूपच जिव्हारी लागला होता.
नंतर विरोधकांच्या राजकीय कुरघोडी वाढायला लागल्या होत्या. विरोधकांची राजकीय महत्वकांक्षा बळ घेत होती.
नंतरच्या काळात अंबाजोगाई ला तोडून रेणापूर हा वेगळा तालुका करण्यात आला आणि त्याचा समावेश लातूर जिल्ह्यात करण्यात आला यामागे पण राजकारण होत हे आबासाहेब यांना समजून चुकलं होत पण त्यांनी धैर्याने काम करायला परत सुरवात केली
त्यांचा पारंपरिक असणारा अंबाजोगाई, बीड मधील मोठा मतदार वर्ग तोडण्यात आला होता. तत्कालीन 1995 साली होऊ घातलेल्या लातूर बाजार समिती निवडणूकीत त्यांनी परत विजय मिळवला आणि 1995 ते 1999 असे सलग 4 वर्ष लातूर बाजार समिती च्या उपसभापती पदी विराजमान झाले,
ती निवडणूक त्यांनी राष्ट्रीय काँग्रेस पक्षा कडून लढवली होती. त्याच काळात त्यांची 1997 साली परभणी कृषी विद्यापीठाच्या कार्यकारिणी सदस्य म्हणून निवड झाली. 1997-2002 हा 5 वर्ष कालावधी त्यांनी परभणी कृषी विद्यापीठाच्या कार्यकारिणी सदस्य म्हणून काम केल….
आणि शेतीविषयक त्यांच धोरण हि पवार साहेबांसारखीच होती. पवार साहेबांच्या तालमीत तयार झालेले कुशल नेते म्हणून संपूर्ण राजकीय वर्तुळामध्ये त्यांचा नावलौकिक झाला होता.
म्हणून 1999 ते 2002 या कालावधीसाठी त्यांची महाराष्ट्र कृषी शिक्षण व संशोधन परिषद पुणे येथे राज्यपाला तर्फे नियुक्ती करण्यात आली.
आबासाहेब रघुनाथराव चव्हाण यांचा वाढता राजकीय दबदबा काहींना सहन झाला नाही, स्वतःच्या राजकीय फायद्यासाठी त्यांनी आबासाहेब चव्हाण यांच्या विरोधात कुरघोडी करायला सुरवात केली.
आणि या त्यांच्या स्वार्थी राजकारनामुळे महाराष्ट्र एका कुशल नेत्यांपासून वंचित राहिला. आबासाहेब चव्हाण यांनी द्वेषाच राजकारण कधीच केल नव्हतं.
एक नक्कीच विश्वास वाटतो आज आबासाहेब चव्हाण सक्रिय राजकारणात असते तर नक्कीच ते आजच्या राज्याच्या मंत्री मंडळात आपल्याला उत्तम कृषी मंत्री म्हणून पाहायला मिळाले असते
परंतु तेव्हा काहींनी स्वतःच्या स्वार्थासाठी केलेल्या नीच राजकारनामुळे महाराष्ट्र या नेत्यापासून वंचित राहिला तो कायमचाच……….
सन 2000 नंतर राजकारणाचा घसरलेला स्तर, जातीय राजकारण ,निष्टा व तत्व यांना नसलेलं महत्व समाज हितासाठी केलेले राजकारण द्वेषासाठी पदासाठी केले जाऊ लागले…
त्यामुळे स्वेच्छा निवृत्ती घेतली व आपल्या आवडत्या शेती व्यवसायाकडे वळले.
पण मान मर्तब रूबाब आज ही जशाचा तसा
✍️- श्याम दत्तात्र्यय चव्हाण, लातूर
तुम्ही हे ब्लॉग सुद्धा वाचू शकता
- ठाकरे परिवारातील तेजस ठाकरे ची तुलना व्हीव्हीयन रिचर्ड्ससोबत का केली जाते?
- ईव्हीएमचा वाद अन गोपीनाथ मुंडें चा अपघात की हत्या?
- साहित्यसम्राट अण्णाभाऊ साठे : जागतिक स्तरावरील साहित्यिक!
- देश पुन्हा गुलामगिरीत जातोय का?
तुम्ही आम्हाला फेसबुक वर सुद्धा फॉलो करू शकता
Facebook : political wazir
